De blauwe regen viel uit op jouw hoofd
terwijl je zo zat te geiten
Je was een clown en schilderij in één
van top tot teen
alsof je binnenkort zou splijten door twee
Ik kon niet dichterbij
het was nooit wij
maar twee keer ik
En zo is het nog steeds
nooit anders geweest
‘Maandag’ is een theaterstuk over een boerenfamilie waarvan de jongste dochter, Meis, door een noodlottig ongeval om het leven komt. Haar zus, Sus, kampt met complexe gevoelens over de dood van haar zusje. Hoewel ze Meis het liefste achter het behang plakte, mist ze haar nu verschrikkelijk. Tegelijkertijd voelt ze zich slecht om haar verdriet, omdat ze altijd zoveel afstand heeft gevoeld tussen haar en Meis. Hoe mis je een bloedverwant die je nooit goed hebt leren kennen, door de grote verschillen die tussen jullie in stonden? – en dat soort vragen. Afgelopen jaar heb ik het theaterstuk, wat mijn vader in 2004 heeft gemaakt, vertaald naar een verhaal voor een filmscript. Dit gedichtje heb ik vanuit Sus geschreven.
(Afbeelding: Wisteria van Claude Monet, 1919 – 1920)
